Niet enkel T4, niet alleen T3, zelfs niet alleen T2, maar zelfs een aantal ienie-mienie T1 Torx-schroeven later weten we de verbinding te demonteren en haar veren, haar miniscule lagers en met precisie geproduceerde micro-behuizingen bloot te leggen.

De twee grote veren zorgen voor die zachtaardige druk die ervoor zorgt dat de koptelefoon op je hoofd wordt gedrukt, terwijl de twee kleinere veren een truckje laten zien waar we zo nog dieper op ingaan.

Waarom heeft Apple zo veel tijd en moeite gestoken in het over-engineeren van deze onderdelen? Hier is een aantal factoren:

De twee punten waar de hoofdband de oren ontmoet zijn, in iedere koptelefoon, essentieel voor het comfort. Deze verbinding moet in staat zijn zich op meerdere manieren te bewegen om comfort te kunnen bieden aan de drager. Tevens moet het sterk genoeg zijn om het stevige gebruik van de koptelefoon door de drager aan te kunnen.

Daarbij komt dat koptelefoons eigenlijk niets anders dan kleine bakjes vol met trillingen zijn. In beide oren zorgen de constant snel trillende drivers voor het geluid dat je oren bereikt. Iedere vorm van verbindingshardware binnenin de oren moet vrij stevig zijn en wat getril aankunnen.

Het gerucht ging dat Apple de hoofdband van de AirPods Max zo wilde ontwerpen dat het net zo makkelijk te vervangen zou zijn als de magnetische oren. Het leek erop dat deze feature niet in het definitieve design was opgenomen, maar deze verbinding is zo complex dat het wellicht nog één extra dingetje voor ons in petto heeft..