Red de planeet

Vele mensen weten niet dat elektronica allerlei smerige chemicaliën bevat. In het glas van een typisch beeldbuisscherm, zit bijvoorbeeld 4.5 kg lood. De meeste platte schermen bevatten aanzienlijke hoeveelheden kwik. Plastic behuizingen worden bedekt met een brandbestendig laagje, polygebromeerde vlamvertragers, enkele van de smerigste chemicaliën. Je kan deze chemicaliën niet gewoon in een stortplaats gooien want ze vervuilen de grond en lekken in de watervoorraad.

Om elektronische toestellen goed te recycleren, moet je ze voorzichting uiteen halen en de verschillende materialen sorteren. De ruwe materialen kunnen dan weer gebruikt worden om nieuwe producten te maken. Dat gebeurt helaas niet zo vaak als je zou denken. Veel van de elektronica waarvan we denken dat het gerecycleerd wordt, wordt simpelweg verscheept naar de derde wereld.

Waarom? Het is heel duur om e-waste juist te recycleren. Het is heel duur omdat er veel manueel werk voor nodig is, en omdat (toch in Europa) milieuwetten recyclagecentra verplichten om milieuvriendelijke processen te gebruiken.

Uit UNEP/GRID-Arendal Maps and Graphics Library

Maar arbeid is goedkoop in de ontwikkelende landen. En die vervelende milieuwetgeving bestaat niet overal. Containers vol met afgedankte elektronica worden regelmatig verscheept naar landen als China en Nigeria waar mensen scharrelen tussen de afgeleefde elektronica om bruikbare stukjes te vinden. Nadat alle waardevolle stukjes eruit gevisd zijn, beginnen anderen toestellen open te breken. Ze kunnen overleven door het koper uit de bedrading en het goud uit de connectoren samen te smelten en nadien te verkopen. Maar zonder milieuvriendelijke processen sijpelen al de smerige chemicaliën van het extractieproces in het grondwater, en blijven alle verbrande of opengescheurde elektronica-overblijfselen gewoon rondslingeren.

Het Milieuprogramma van de Verenigde Naties legt dit proces uit: "In vele landen verdienen hele gemeenschappen, inclusief kinderen, hun levensonderhoud door metaal, glas en plastic te scharrelen uit afgedankte computers. Om het kleine beetje goud eruit te halen, worden condensatoren gesmolten over een houtskolen vuurtje. Het plastic rond de elektrische bedrading wordt verbrand in vaten om de koper te winnen. Volgens het Basel Action Network, levert een computer 6 USD aan materiaal op. Niet zoveel wanneer je bedenkt dat bij het verbranden van plastic dioxine en andere giftige gassen vrijkomen. En de grote hoeveelheid aan waardeloze onderdelen worden in de buurt gedumpt, waardoor de resterende zware metalen het hele gebied vervuilen."

Apparaten onderhouden en repareren verlengt hun bruikbare levensduur dramatisch. Als we samenwerken en de levensduur van het gemiddele product verdubbelen, zouden we de gegenereerde e-waste halveren. Als we zorg dragen voor onze toestellen en ze repareren wanneer ze kapot gaan, kunnen we een hoop beter doen dan dat.

Je hebt een verantwoordelijkheid tegenover de mensheid om je spullen zo lang mogelijk te laten functioneren en om ze op een verantwoorde wijze weg te doen. Verantwoordelijk zijn is gemakkelijk: verkoop of doneer spullen die je niet meer nodig hebt aan mensen die ze kunnen gebruiken. Repareer spullen die je nog kan gebruiken, en recycleer spullen die niet meer gebruikt kunnen worden.

Hier zijn twee zaken die je snel kan doen:

• Beloof plechtig dat je je spullen zult repareren in plaats van ze weg te gooien.
• Leer meer over het e-waste probleem en spreek een lokale organisatie erop aan hoe spullen repareren hier de oplossing voor is.

Er is een beperkte hoeveelheid grondstoffen op onze planeet. Het is belangrijk dat we de grondstoffen die we hebben efficiënt gebruiken en dat we grondstoffen bewaren voor toekomstige generaties. The story of stuff is een 20-minuten-durend filmpje dat uitlegt hoe onze huidige productie- en consumptiepatronen onhoudbaar zijn.