Je kunt deze demontage bekijken in welke kleur je maar wilt, zolang die kleur maar paars is. We hebben voor deze demontage gekozen voor het middenmodel met de volgende specs:

Apple M1 chip met 8-core CPU (vier performance cores en vier efficiency cores) en 16-core Neural Engine

Apple M1 geïntegreerde 8-core GPU

8 GB aan "unified" geheugen

23.5-inch (diagonaal) True Tone scherm met 4480 × 2520 resolutie en ondersteuning voor 1 miljard kleuren (P3 kleurenpalet)

256 GB aan SSD-opslag

We hebben al jaren ervaring met iMac-demontages, dus we zijn relatief snel geworden—maar voor de ongeduldigen onder ons gaat er nog niets boven een röntgenfoto. Check schoonheid van onze vrienden van Creative Electron.

Vergeleken met een röntgenfoto van de 27" Intel iMac valt ons het volgende op:

De binnenkant van de nieuwe iMac wordt vooral opgevuld door twee enorme metalen platen. Waar zijn die voor?

Het Apple-logo biedt een handige RF-doorgang voor wat antenne-hardware—maar anders dan vroeger is de antenne deze keer niet Apple-vormig.

Vrijwel al het silicium lijkt zich in smalle, horizontale strips aan de bovenkant (het schermbord) en onderkant (hoofd logic board) te bevinden. Als je eerdere M1 Mac-demontages van ons hebt gezien, had je dit wellicht al verwacht.

PS: Zijn die twee kleine cirkels in het midden muntbatterijen?

Het bijgevoegde Magic-toetsenbord krijgt een eerste update sinds 2017 en bevat nu rondere hoeken, bij je iMac passende kleurencombinaties en gereorganiseerde function-toetsen.

En dan hebben we het nog niet over de nieuwe, glimmende identificatienummers: model A2449 en EMC 3579.

De nieuwe Touch ID-sensor rechtsbovenin lijkt niet bepaald op de MacBook Touch ID—sterker nog, het lijkt vrijwel exact op een iPhone-thuisknop. Dit is de eerste keer dat de Touch ID in een extern deel van het toestel verschijnt, wat weer interessante gevolgen voor de veiligheid en reparatie heeft.

Ons midrange model bevat twee Thunderbolt 4 poorten en twee reguliere USB-C poorten. Dat is twee keer zo veel als het basismodel, maar nog steeds niet veel voor een desktop. Wellicht is er ruimte voor uitbreiding aan de binnenkant van het apparaat?

De ronde stroomvoorzieningspoort doet ons denken aan "the Matrix". Laten we deze iMac maar snel demonteren voordat 'ie kung fu leert.

De voet bevat een nieuw modelnummer: A2438 plus het unieke EMC 3663 en pronkt tevens met "Made in Thailand".

De M1 iMac is twee iPad's dik—en dus niet diep genoeg voor een hoofdtelefoonjack, waardoor deze aansluiting aan de zijkant van de iMac is geplaatst.

Huzzah! De M1 iMac gebruikt nog steeds de klassieke iMac-lijm—het is dus niet de dichtgelijmde iPad-nachtmerrie die we aanvankelijk vreesden.

Toch voelt het niet allemaal even vertrouwd. Het verrassend ondiepe snijdwerk is ongemakkelijk hobbelig—gelukkig blijkt onze verkapte mini-pizzasnijder over een reeks beschermde, plastic schroefbehuizingen te rollen, niets ernstigs dus!

Anders dan bij vroegere iMac's bestaat het scherm van deze iMac uit één geheel— het bevat geen metalen kin die je de toegang tot de binnenste onderdelen ontzegt. Tevens is de kabellengte bevredigend en stuiten we niet op booby traps!

Dit is onze 2.5 mm nut-schroevendraaier met een zeldzame opwachting op het werkveld (wellicht herinner je je de rol die het bij de demontage van de iPhone 6s speelde) om de standoff-schroeven uit het logic board te verwijderen. Dankzij onze iPhone Marlin kit zijn we helemaal voorzien van de juiste tools!

Het logic board heeft eenzelfde grootte als die van de ventilatorloze M1 MacBook Air en is in de zogenaamde "kin" van de iMac geplaatst.

Anders dan die in de MacBook Air wordt dit logic board wél actief gekoeld door een paar ventilatoren. Iedere ventilator blaast lucht naar de binnenkant van het logic board, waar het koellichaam de warmte van de M1 wegtrekt met behulp van een koperen warmtepijp en twee korte koellichamen.

We komen later terug om de ventilatoren van nog iets dichterbij te bekijken, maar we kunnen de roep van een kaal logic board niet weerstaan!

Dankzij de architectuur van de M1 is dit het kleinste iMac logic board tot nog toe. Laten we het beter bekijken:

Apple APL1102/339S00817 64-bit M1 8-core SoC ("system on a chip").

SK Hynix H9HCNNNCRMMVGR-NEH 8 GB (2 x 4 GB) LPDDR4 geheugen

Kioxia KICM225VE4779 128 GB NAND flashgeheugen

Murata 339S00763 Wi-Fi/Bluetooth-module

Apple APL1096/343S00474 power management IC

Apple APL1097/343S00475 power management IC

Richtek RT4541GQV power management IC

En dan de achterkant van dit beestje:

Kioxia KICM225VE4779 128 GB NAND flashgeheugen

Macronix MX25U6472F 64 MB serieel NOR flashgeheugen

Broadcom BCM57762 ethernet controller

Infineon (voormalig Cypress Semiconductor) CYPDC1185B2-32LQXQ USB-C kabel-controller

Texas Instruments TPS259827ON 15-amp eFuse met "load current monitoring" en "transient fault management"

Cirrus Logic CS42L83A audio codec

Een mysterieuze knop met drie LED's eronder—waar zou dat voor kunnen zijn? Diagnoses? Geheime directe-Morse-code-lijn naar Tim Cook? Deel je gedachten in de opmerkingensectie!

Laten we het eens over poorten hebben! De USB-C borden klappen omhoog als de covers van aanstekercontacten in de auto. En vanaf daar zijn ze erg makkelijk los te koppelen van de (immens dunne) interconnectborden.

Zelfs deze kleine units zijn met kleuren uitgerust. We zijn het niet altijd met Apple's keuzes eens, maar de moeite die ze stoppen in het maken van keuzes is niet te missen!

Nu dit flinterdunne interconnectbord eruit is, kan de tweede ronde van chip-identificatie worden gestart:

ASMedia ASM3142 PCIe-naar-USB 3.1 2e gen. controller

Texas Instruments CD3218B12 USB-C poort/power delivery controller

Intel JHL8040R Thunderbolt 4 retimer

ASMedia ASM1543 10 Gbps 4:2 mux switch met USB-C 3.1 compatibiliteit

Analog Devices (voorheen Linear Technology) LTC3890-2 twee-fasige synchronische step-down converter

Texas Instruments TMP464 vijfkanaals temperatuursensor

Analog Devices SSM3515B 31-watt D-klasse audio versterker

Als je—met ons en een aantal scherpe Twitteraars—vermoedde dat die glimmende, metalen kamers onderdeel waren van het nieuwe speakersysteem, dan zat je helemaal goed!

Ze zijn ongelooflijk dun (ongeveer 1.5 mm bij de opening), maar het uitgestrekte oppervlakte staat gelijk aan heel wat volume en dus meer lucht en een voller geluid. Dat vinden we een vrij vernuftige manier van het benutten van een ruimte die anders leeg zou zijn geweest.

Over lucht gesproken, dit middenmodel van de iMac bevat twee ventilators (versus een ventilator in het basismodel). Zodoende is dit het eerste M1-model met een dubbel ventilatorsysteem—wat ook meer dan genoeg moet zijn gezien de prima prestaties van de ventilatorloze M1 MacBook Air.

Nu kunnen we eens goed op het batterijbord inzoomen. De twee pinnen op de outputaansluiting lezen 3V, wat ons doet vermoeden dat de CMOS-batterijen parallel geschakeld zijn. Maar waarom twee batterijen? En waarom is deze in het midden van de behuizing geplaatst?

Normaal gesproken verwachten we een enkele CR2032-batterij die de NVRAM beschermt, zoals bij eerdere Mac's.

Onze beste gok: Het nieuwe iMac-design is te dun voor een CR2032 op het moederbord. Je leest het goed: er paste simpelweg geen AirTag-batterij in en dus heeft Apple voor twee half-zo-hoge CR2016-batterijen gekozen en die in het midden moeten plaatsen om genoeg ruimte te hebben.

Bij nadere inspectie vinden we een gecamoufleerde uitrekbare kleefstrip onder het batterijbord—van dezelfde soort als die we altijd onder iPhone-batterijen vinden.

Ook hier vermoeden we dat de dunheid van het toestel er iets mee te maken heeft: dit is een flinterdun bord dat met een nog flinterdunnere kleefstrip is bevestigd.

Wat kunnen we nog meer uit deze iMacPad schudden? Dit is wat we vonden:

Een modulaire hoofdtelefoonjack. Goed nieuws aangezien dit de poort is die meestal het meest gebruikt wordt. De dunheid van het chassis heeft daarbij wel één voordeel: de hoofdtelefoonjack bevindt zich niet aan de achterkant.

Een aan-/uitknop, gemonteerd op een stevige, metalen beugel welke weer direct op de behuizing is vastgelijmd en een scharnier bevat.

De driedubbele microfoonopstelling van "studio-kwaliteit": twee aan de bovenkant en een naar voren gerichte microfoon vlakbij de camera.

Het Apple-logo aan de achterkant licht niet op als bij de klassieke MacBook's, maar het straalt er niet minder om. Het heeft, zoals we bij eerdere Mac's al zagen, namelijk een uitsnede die dient als een kader voor een "patch" antenne.

Het schermschild bevat twee horizontale bevestigingsbeugels die op de corresponderende beugels in de behuizing zijn bevestigd en houden het scherm zo stevig op z'n plek. Ervaring, maar geen enkele aanwijzing in het toestel, leert ons dat het scherm waarschijnlijk een LG-scherm is.

De scharnier van de voet van de iMac is niet langer vanaf de buitenkant toegankelijk, dus kies vanaf het begin voor een VESA-houder of slik je frustraties alvast maar in—of koop een iMac-openingswiel.

Zoals beloofd zouden we in nog terugkomen op dat glimmende, nieuwe toetsenbord! Ondanks de update blijft het een harde noot om te kraken. Toch winnen wij de strijd met behulp van onze veerkrachtige drie-eenheid bestaande uit de krachtige zuignap, isopropyl alcohol en een gezonde dosis geduld.

De Touch ID-toets lijkt van bovenaf gezien wellicht op een normale toets; vanaf de onderkant lijkt het zeer veel op een Touch ID-sensor van de iPhone 7.

Dat komt niet geheel als een verrassing: Touch ID-sensoren worden al jaren vanuit de fabriek op cryptografische wijze aan de originele hardware gekoppeld. Aangezien de hardware rondom deze Touch ID-hardware anders is, besloten we het toch nóg maar een keer te testen:

Twee iMac's, één toetsenbord: als een toetsenbord eenmaal aan een iMac gekoppeld is, moet deze weer ontkoppeld worden om aan een andere iMac te kunnen worden gekoppeld. Het ontkoppelen van een toetsenbord de-activeert het Touch ID-profiel dat op de iMac op is geslagen, zelfs als deze later weer aan hetzelfde toetsenbord wordt gekoppeld.

De nieuwe stroomvoorziening (inclusief geïntegreerde ethernetjack) mag dan wel buiten het toestel zelf zijn geplaatst, maar het zal niet aan onze tools ontkomen! We hebben onze zwaargewichten uit de kast moeten halen, maar het was het helemaal waard.

Repareerbaarheidsvoordelen: Als de stroomvoorziening van de iMac kapot gaat, is deze makkelijk(er) te vervangen. Plus, omdat er zich geen grote, blootliggende condensatoren in de iMac bevinden (zoals in vorige generaties wel het geval was) is het wat minder gevaarlijk en risicovol om binnenin de computer te werken.

Aan de andere kant, geen mogelijkheid meer tot het vervangen van condensatoren—er is geen mogelijkheid tot het betreden van dit onderdeel zonder het te slopen.

De binnenkant lijkt erg op een standaard Apple MacBook-oplader, al loopt er hier wel een netwerkkabel doorheen.

Waarschijnlijk zorgt het kleine ethernet-bord voor het versterken van het internetsignaal en stuurt het dit signaal door de zwarte kabelbundel heen.

De rode draden sturen de stroom door de magnetische navelstreng van de niet-Magsafe-oplader.

En dat concludeert onze meest paarse demontage tot nu toe—sorry, Pixel.

Apple's nieuwste iMac volgt de andere M1-machines richting interessante, maar steeds-minder-repareerbaare oorden.

Er is een heleboel indrukwekkend ingenieurschap gestopt in het nog-dunner-maken van dit toestel, maar was de vraag naar een nóg dunnere "all-in-one" desktop nou daadwerkelijk zo groot? Apple's prioriteiten blijven ons verbazen.

Blijf hangen! De volgende slachtoffers op onze demontage-tafel zijn de nieuwe Apple TV en Siri Remote, en misschien zelfs een iPad Pro—dus zorg dat je op de hoogte blijft!

Zoals altijd geven we het laatste woord aan onze repareerbaarheidsscore!